Przykładowe Pytania

Przygotuj się solidnie do egzaminu z naszą bazą pytań! Poznaj treść, sprawdź się samodzielnie. Z naszą pomocą zdobędziesz pewność siebie i skutecznie utrwalisz zdobytą wiedzę. Zacznij teraz i bądź gotowy na egzamin!

Pytania ogólne G1, G2, G3

Metoda Usta-Usta jest najskuteczniejszą metodą sztucznego oddychania.

Przed przystąpieniem do sztucznego oddychania należy odchylić głowę poszkodowanego do tyłu, zatkać palcami jego nos i własnymi ustami wdmuchiwać powietrze do ust poszkodowanego.

Po odjęciu ust od ratowanego następuje bierny wydech. Czynność wdmuchiwania powietrza do płuc poszkodowanego należy wykonywać z częstotliwością około 15 wdmuchnięć na minutę, do czasu powrotu samoistnego wydolnego oddechu lub do czasu przybycia pomocy lekarskiej. Gdy powróci samoistny oddech, poszkodowanego należy ułożyć w pozycji bocznej, ustalonej.

Do podręcznego sprzętu gaśniczego zalicza się:

  • skrzynki z piaskiem, łopaty
  • beczka z wodą i wiadra,
  • hydronetki,
  • koce gaśnicze z tkaniny szklanej,
  • gaśnice.

Potwierdzenie posiadania kwalifikacji do obsługi urządzeń lub instalacji cieplnych (2. Grupa) nie jest wymagane, jeśli moc zainstalowana u danego użytkownika nie przekracza 50 kW.

Ten organ to Państwowe Komisje Kwalifikacyjne (na okres 5 lat).

  • Czynniki elektryczne
  • Czynniki fizjologiczne
  • Czynniki środowiskowe

Grupa 1 (Elektryka)

W obwodach prądu stałego prawo Ohma ma postać:

I=U/R inne postaci:
U=I*R, R=U/I , gdzie R-rezystancja, jednostka rezystancji to om [Ω].

Prąd w obwodzie jest wprost proporcjonalny do przyłożonego napięcia, a odwrotnie proporcjonalny do rezystancji obwodu.

Suma prądów dopływających do każdego węzła jest równa sumie prądów wypływających z tego węzła.

Prądy dopływające do węzła oznaczamy jako dodatnie, a prądy wypływające – jako ujemne.

Porażenie prądem elektrycznym to skutki chorobowe wywołane przepływem prądu przez ciało człowieka.

Skutki przepływu prądu przez ciało człowieka zależą od:

  • rodzaju prądu (stały lub przemienny),
  • natężenia prądu
  • czasu przepływu prądu
  • drogi przepływu prądu przez ciało.

Do środków technicznych zaliczamy:

  • ochronę przed dotykiem bezpośrednim (ochronę podstawową),
  • ochronę przed dotykiem pośrednim (ochronę dodatkową),
  • ochronę równocześnie przed dotykiem bezpośrednim (ochronę przeciwporażeniową).

Do środków ochrony organizacyjnych zaliczamy:

  • organizację pracy (szkolenia, instrukcje, polecenia pisemne), 
  • wymagania kwalifikacyjne
  • sprzęt ochronny
  • inne  środki organizacyjne.

Ochrona przed dotykiem bezpośrednim jest realizowana przez:

  • izolowanie części czynnych (izolacja podstawowa),
  • stosowanie obudów lub ogrodzeń,
  • stosowanie barier,
  • umieszczenie częsci czynnych poza zasięgiem ręki.

Ochrona przed dotykiem pośrednim realizowana jest przez:

  • zastosowanie samoczynnego wyłączenia zasilania,
  • zastosowanie urządzeń II klasy ochronności,
  • zastosowanie izolowania stanowiska,
  • zastosowania separacji elektrycznej,
  • zastosowanie nieuziemionych połączeń wyrównawczych miejscowych.

Przewody ochronne są to przewody lub żyły w przewodach wielożyłowych służące do ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym.

Jako przewody ochronne mogą być stosowane:

  • żyły w przewodach (kablach) wielożyłowych,
  • izolowane lub gołe przewody prowadzone we wspólnej osłonie z przewodami czynnymi,
  • ułożone na stałe przewody gołe lub izolowane,
  • metalowe osłony, jak np. powłoki, ekrany i pancerze niektórych rodzajów przewodów 9kabli),
  • metalowe rury lub inne metalowe osłony przewodów,
  • odpowiednie części przewodzące lub obce.

Uziomy służą do połączenia z ziemią urządzeń podlegających uziemieniu roboczemu lub ochronnemu. Mogą być naturalne lub sztuczne.

Urządzenia elektryczne powinny mieć stopień ochrony nie mniejszy niż IP 35.

Pod pojęciem eksploatacja urządzeń rozumie się:

  • prowadzenie ruchu tych urządzeń,
  • utrzymanie urządzeń w należytym stanie technicznym.

Eksploatacja urządzeń elektroenergetycznych mogą zajmować się osoby, które spełniają wymagania kwalifikacyjne dla następujących stanowisk pracy:

  1. Dozoru – do których zalicza się stanowiska pracowników technicznych i innych osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie: obsługi, konserwacji, napraw, kontrolno-pomiarowym i montażu oraz stanowiska osób sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń elektroenergetycznych.
  2. Eksploatacji – do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie: obsługi, konserwacji, napraw, kontrolno-pomiarowym, montażu.

Do dokumentacji technicznej zalicza się:

  • projekt techniczny,
  • dokumentacje fabryczne dostarczane przez wytwórcę urządzenia,
  • dokumentacje eksploatacyjne.

Dokumentacja fabryczna zawiera:

  • rysunki konstrukcyjne, montażowe i zestawieniowe,
  • karty gwarancyjne,
  • fabryczne instrukcje obsługi.

Oznaczenie przewodu składa się z członu literowego i cyfrowego.

Człon literowy określa:

  • przeznaczenie przewodu,
  • materiał żyły i sposób jej wykonania (drut, linka),
  • materiał izolacji żyły,
  • rodzaj i materiał powłoki.

 

Człon cyfrowy składa się z dwóch części:

  • pierwsza oznacza dopuszczalne napięcie, na jakie przewód jest przeznaczony,
  • druga oznacza liczbę i przekroje żył.

 

Przykład:
YDYP 300 4X4 – Przewód kabelkowy
, cztero-żyłowy miedziany, o izolacji i w osłonie z polwinitu, płaski na napięcie 300 V.

Zabezpieczenia przewodów stosuje się w celu ich ochrony przed skutkami przeciążeń i zwarć oraz w celu ochrony otoczenia przed działaniem ciepła wydzielającego się z nadmiernie nagrzanego przewodu.

Urządzenie piorunochronne składa się z następujących części:

  • zwodów,
  • przewodów odprowadzających,
  • przewodów uziemiających,
  • uziomów.

W urządzeniach odgromowych stosujemy uziomy naturalne, do których zaliczamy:

  • zbrojne fundamenty budynków,
  • metalowe rury wodociągowe, kanalizacyjne,
  • uziomy sztuczne, itd.

Za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy ponosi odpowiedzialność pracodawca. (kierownik zakładu)

W szczególności pracownik jest obowiązany:

  • znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym,
  • wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami BHP oraz stosować się do wydanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,
  • dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek w miejscu pracy,
  • stosować środki ochrony zbiorowej i indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze zgodnie z ich przeznaczeniem,
  • poddawać się wstępnym okresowym  i kontrolnym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,
  • niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu zdrowia ludzkiego oraz ostrzec pracowników o grożącym im niebezpieczeństwie.

Prace przy czynnych urządzeniach elektroenergetycznych mogą być wykonywane:

  • na polecenie pisemne,
  • na polecenie ustne,
  • bez polecenia.

Bez polecenia mogą być wykonywane :

  • czynności związane z ratowaniem zdrowia i życia ludzkiego,
  • zabezpieczenia urządzeń i instalacji przed zniszczeniem,
  • prace eksploatacyjne, określone w instrukcjach eksploatacyjnych i wykonywane przez osoby uprawnione (posiadające właściwe świadectwa kwalifikacyjne) i  upoważnione (tj. osoby wykonujące w ramach swoich obowiązków służbowych określone prace) wyznaczone na stałe do tych prac.

W urządzeniach o napięciu do 1 kV zasadniczym sprzętem izolacyjnym są:

  • rękawice elektroizolacyjne,
  • izolowane narzędzia monterskie,
  • uchwyty izolacyjne do wymiany bezpieczników.

 

Sprzętem dodatkowym są:

  • chodniki elektroizolacyjne,
  • kalosze elektroizolacyjne,
  • pomosty izolacyjne.

W urządzeniach o napięciu do 1 kV dodatkowym sprzętem izolacyjnym są:

  • chodniki elektroizolacyjne,
  • kalosze elektroizolacyjne,
  • pomosty izolacyjne.

Grupa 2 (Ciepło)

Skroplinami nazywamy wodę powstałą ze skroplenia pary.

Prace w kotłach oraz w komorach, kanałach i rurociągach sieci cieplnych nie powinny być wykonywane w temperaturze powyżej 40°C.

Każdy kocioł powinien posiadać dokumentację fabryczną i eksploatacyjną.

Obowiązującym w Polsce układem miar jest międzynarodowy układ jednostek miar – SI.

Czarny dym dowodzi złego, niezupełnego spalania, spowodowanego niedoborem powietrza, a w kotłach na paliwa płynne świadczy o złej pracy palników.

Wodą uzdatnioną nazywamy wodę, która została poddana jakiemukolwiek procesowi uzdatniania, np. filtrowaniu, zmiękczaniu lub podgrzewaniu połączonemu z odgazowaniem.

Wysokociśnieniowymi nazywamy kotły parowe o ciśnieniu roboczym ponad 0,07 MPa.

Przy doborze pompy bierze się pod uwagę:

  • konieczną wysokość podnoszenia,
  • rodzaj pompowanej cieczy i jej parametry,
  • wymagany strumień cieczy,
  • warunki zainstalowania (charakterystyka sieci),
  • charakterystyka pomp,
  • rodzaj napędu,
  • warunki eksploatacji.

Pomiaru ciśnienia dokonuje się za pomocą przyrządu zwanego ciśnieniomierzem lub manometrem.

Ilość wykonanej pracy lub ilość wydzielonego ciepła w jednostce czasu.

Jednostka SI: W.

Jest to proces niszczenia metali w wyniku reakcji chemicznych i elektrochemicznych pod wpływem działania czynników środowiskowych (wilgotne powietrze, woda z rozpuszczonym w niej gazami – tlen, dwutlenek węgla, kwasy, ługi).

Temperatura maksymalna na powierzchni rurociągów wynosi 60°C.

  • Konwekcja (przewodzenie + przejmowanie ciepła)
  • Radiacja (promieniowanie)

To usunięcie rozpuszczonych w niej gazów (głównie tlenu i dwutlenku węgla).

Gazy, takie jak tlen i dwutlenek węgla powodują korozje ścianek stalowych kotłów i rurociągów.

Ciśnienie jest stosunkiem siły do pola powierzchni, na którą ta siła działa, jednostką w układzie SI jest PA (PA = N/m2).

Jest to ilość gazu o temperaturze 273k przy ciśnieniu 1023 HPa jakie znajduje się w objętości jednego metra sześciennego.

Para której temperatura jest wyższa od temperatury wrzenia wody przy danym ciśnieniu.

  • od rodzaju cieczy – od jej gęstości
  • temperatury cieczy oraz temperatury jej wrzenia
  • od ciśnienia atmosferycznego
  • przez zmianę prędkości obrotowej,
  • dławiąc zaworem na rurociągu tłocznym.

Jest to temperatura, w której następuje samorzutne zapalanie tej substancji bez inicjowania z zewnątrz.

Dolna granica wybuchowości (DGW) – najniższa zawartość składnika palnego w mieszaninie z powietrzem, przy której jest możliwy zapłon pod wpływem czynnika inicjującego.

 

Górna granica wybuchowości (GGW) – najwyższa zawartość składnika palnego w mieszaninie z powietrzem, przy której jest możliwy zapłon pod wpływem czynnika inicjującego.

 

Stężenie wyraża się w % lub w g / m3 mieszaniny.

  • Metan – 98%
  • Dwutlenek węgla – do 1%
  • Inne związki węgla i wodoru – do 3%

Kamień kotłowy jest to twardy osad źle przewodzący ciepła, powstający na ściankach kotłów z rozpuszczonych w wodzie związków wapnia, magnezu i krzemionki.

  • Filtrowanie – usuwanie z wody zawiesiny,
  • zmiękczanie – usuwanie z wody rozpuszczonych w niej soli mineralnych,
  • odgazowywanie – usuwanie z wody rozpuszczonych w niej gazów,
  • wstępne podgrzewanie wody zasilającej.
  • Dekarbonizacja
  • Wymiana jonowa
  • Zmiękczanie dwustopniowe
  • Dawkowanie fosforanów
  • Pole magnetyczne
  • Demineralizacja wody

Kocioł, który pracuje jako grzewczy (na co), jednocześnie wykorzystywany jest do podgrzewu C.W.U.

  • nawiewna,
  • wywiewna,
  • nawiewno-wywiewna.

Jest to woda gromadzona w zbiorniku wody zasilającej i przeznaczona do bezpośredniego zasilania kotłów.

Spalaniem nazywamy proces chemiczny, w którym paliwo w sposób kontrolowany łączy się z tlenem, wydzielając duże ilości ciepła w postaci spalin o wysokiej temperaturze. Procesowi temu towarzyszy świecenie się powstałych w spalaniu gazów, nazywane płomieniem.

Tlen do spalania pobierany jest z powietrza, w którym stanowi 1/5 część składu. Tak więc do spalania potrzebne jest paliwo i tlen.

  • stałe
  • ciekłe
  • gazowe

 

Do paliw stałych zaliczmy przede wszystkim węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks, torf, drewno.

Paliwa ciekłe to olej opałowy, mazut i inne ropopochodne.

Paliwami gazowymi są głównie gaz ziemny wysokometanowy i gaz ziemny zaazotowany oraz gaz propan-butan.

Najczęściej stosowanymi w energetyce metalami są:

  • stale niestopowe i stopowe oraz staliwa,
  • żeliwo,
  • brązy,
  • mosiądze,
  • stopy łożyskowe.

Grupa 3 (Gaz)

Paliwa gazowe dzielą się na cztery grupy:

  • I grupa GS – gazy sztuczne z przetworzenia paliw stałych i ciekłych oraz ich mieszaniny z gazami ziemnymi i propano-butanowymi. Grupa obejmuje trzy podgrupy: 25, 30, 35.
  • II grupa GZ – gazy ziemne pochodzenia naturalnego, których głównym składnikiem  jest metan: 25; 30; 35; 41,5; 50.
  • III grupa GPB – propan techniczny, mieszanina propan-butan wg PN-82/C-96000. Skład i podstawowe własności fizykochemiczne gazów węglowodorowych określa norma PN-82/C-96000. W zależności od zawartości podstawowych węglowodorów i przeznaczenia norma wyróżnia trzy rodzaje mieszanin gazów węglowodorowych (płynnych C3-C4):
    • butan techniczny – mieszanina A,
    • propan – butan techniczny – mieszanina B,
    • propan techniczny – mieszanina C.
  • IV grupa GP – mieszaniny propan-butan z powietrzem będące w warunkach normalnych gazami podgrupy 25.

Jest to gwałtowna i niekontrolowana reakcja spalania gazu, zmieszanego z określoną ilością powietrza, występująca po podprowadzeniu do tej mieszanki ognia (zapłon). Wybuchowość każdego gazu występuje w ściśle określonym zakresie wzajemnego stosunku ilościowego gazu i powietrza. W technice gazowej wprowadzono dolną (DGW) i górną (GGW) granice wybuchowości gazu.

Biogaz uzyskuje się w procesie fermentacji beztlenowej osadów organicznych ze ścieków miejskich, rolniczych, przemysłu spożywczego, odchodów zwierzęcych. Biogaz składa się z ok. 65%, ok. 35% dwutlenku węgla. Wartość opałowa gazu wynosi 22 MJ/m3. Ponadto, biogaz zawiera inne produkty pochodzące z rozkładu materii organicznej, np. amoniak i siarkowodór. Biogaz jest wykorzystywany do podgrzewania komór fermentacyjnych instalacji biogazu, obiektów na terenach oczyszczalni ścieków i tym podobnych.

Jest używany jako gaz, przechowywany w butlach pod ciśnieniem. Jest to paliwo do zasilania różnego rodzaju urządzeń grzewczych czy nagrzewnic. Paliwo stosowane w wielu procesach przemysłowych, a także jako paliwo do pojazdów silnikowych.

  • gazomierz miechowy,
  • gazomierz ultradźwiękowy,
  • gazomierz rotorowy,
  • gazomierz turbinowy,
  • gazomierz zwężkowy (kryzowy).
  • turystyczne o masie do 5 kg,
  • domowe o masie do 11 kg,
  • przemysłowe o masie do 33 kg.

Strefa bezpieczeństwa to obszar, na którym nie wolno przechowywać ani czasowo gromadzić materiałów łatwopalnych i wybuchowych, a także budować urządzeń stwarzających zagrożenia wybuchowe i pożarowe.

Szerokość strefy bezpieczeństwa wynosi:

  • dla zbiorników mokrych – 15m,
  • dla zbiorników suchych o pojemności do 10 000 m3 – 30m,
  • dla zbiorników suchych o pojemności powyżej 10 000 m3 – 40m.

Oględziny zbiorników gazowych i instalacji należy przeprowadzać nie rzadziej niż raz na dobę, a przy temperaturze otoczenia poniżej 0°C nie rzadziej niż raz na zmianę. Zbiorniki wysokiego ciśnienia podlegają okresowym przeglądom wykonywanym przez urząd dozoru technicznego.

Sieć gazowa to gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu, magazynami gazu połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji gazu. Sieci gazowe ze względu na pełnione funkcje dzielimy na:

  • gazociągi magistralne (przesyłowe) – służące do przesyłania gazu z rejonu jego pozyskiwania do rejonu odbioru,
  • gazociągi zasilające – dostarczające gaz do poszczególnych części rejonowego lub miejskiego systemu gazyfikacji,
  • gazociągi rozdzielcze – przewody niskiego lub średniego ciśnienia dostarczające gaz odbiorcom bezpośrednio lub za pomocą reduktorów,
  • przyłącza gazowe.

Zadaniem reduktora gazowego jest przetworzenie wysokiego i zmiennego ciśnienia wlotowego na niskie i stałe ciśnienie wylotowe.

Reduktor bezpośredniego działania z dodatkową przeponą odciążającą jest zbudowany z następujących elementów:

  • przepony roboczej,
  • sprężyny obciążającej przepony,
  • przepony odciążającej,
  • otworu wyrównawczego,
  • grzybka zaworu
  • gniazda zaworu.

Przyłącze gazowe do budynku jest to odcinek przewodu gazowego od gazociągu (sieci gazowej), zasilającej do kurka głównego instalacji gazowej włącznie i jest elementem sieci gazowej rozdzielczej.

Na tabliczce znamionowej urządzenia gazowego powinny znajdować się następujące dane:

  • nazwa lub znak wytwórcy,
  • nazwa urządzenia,
  • grupa gazu, do którego dostosowane są palniki, 
  • nominalna moc cieplna urządzenia,
  • napięcie zasilania i moc elektryczna,
  • znak atestu energetycznego,
  • znak bezpieczeństwa „B” lub znak „CE”,

 

Urządzenia gazowe należy połączyć ze stalowymi lub miedzianymi przewodami instalacji gazowej na stałe lub z zastosowaniem elastycznych przewodów metalowych.

Gazomierze powinny być zainstalowane oddzielnie dla każdego z odbiorców i zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych. Gazomierz powinien być dostosowany do max. chwilowego natężenia przepływu zależnego od wielkości urządzenia gazowego. Musi on mieć aktualne świadectwo legalizacji wydane przez Urząd Miar. Lokalizacja gazomierzy musi zapewnić dostęp do ich kontroli lub wymiany, a także dokonywania okresowych odczytów.

Gazomierze mogą być instalowane:

  • w szafkach metalowych z otworami wentylacyjnymi: na klatkach schodowych lub korytarzach kondygnacji, w kuchni, przedpokoju, na zewnątrz budynku z kurkiem głównym,
  • w szybach przeznaczonych dla pionów instalacyjnych, z drzwiczkami dostępnymi od strony pomieszczeń mieszkalnych.

 

Przed każdym gazomierzem należy zainstalować kurek odcinający. Gazomierz należy instalować w przedziale wysokości od 0,3 do 1,8 m. (od poziomu podłogi do spodu gazomierza i co najmniej 0,5 m. od poziomu terenu).

Ze względu na rodzaj spalanego paliwa rozróżnia się palniki do spalania:

  • gazów,
  • paliw ciekłych,
  • pyłu węglowego,
  • paliw mieszanych np. gazu ziemnego z olejem opałowym.

Regulacja palnika gazowego polega na:

  • ustaleniu prawidłowego stosunku gazu do powietrza,
  • uzyskaniu żądanej mocy palnika,
  • ustawieniu żądanej długości płomienia.

W turbinie parowej energia cieplna pary zamienia się najpierw na energię kinetyczną, następnie na pracę mechaniczną.

Stosownie do tego turbina ma odpowiednie elementy konstrukcyjne:

  • przyrządy ekspansyjne dysze lub kierownice, w których energia cieplna pary zamienia się na energie kinetyczną,
  • łopatki pracujące osadzone na odwrocie wirnika, w których para oddaje energię kinetyczną dla jej zamiany na pracę mechaniczną.

Prace niebezpieczne ze względu na gaz to prace, przy których występują zagrożenia:

  • zatruciem,
  • pożarem,
  • poparzeniem, wywołane obecnością gazu w przewodach lub urządzeniach.
  • nieszczelność lub uszkodzenie połączeń spawanych, kołnierzowych i gwintowych,
  • za wysokie lub za niskie ciśnienie gazu,
  • uszkodzenia mechaniczne rurociągów lub spowodowane korozją,
  • nieszczelność armatury odcinającej, zmniejszenie przepustowości rurociągów, zatkana na wskutek gromadzenia się wody, hydratów i osadów,
  • nieprawidłowe napełnianie rurociągów gazem i opróżnianie rurociągów z gazu,
  • nieprawidłowe uruchamianie urządzeń opalanych gazem,
  • nieprawidłowa eksploatacja stacji gazowych, punktów redukcyjnych,
  • wady fabryczne elementów wyposażenia instalacji i odbiorników,
  • nieprawidłowa eksploatacja i naprawa urządzeń przez pracowników.
  • gazomierz,
  • odcinki wlotowe i wylotowe gazomierza,
  • przeliczniki objętości,
  • przetwornik ciśnienia,
  • przetwornik temperatury.
  • ustaleniu prawidłowego stosunku gazu do powietrza,
  • uzyskaniu żądanej mocy palnika,
  • ustawieniu żądanej długości płomienia.
  • z całkowitym mieszaniem gazu i powietrza w mieszalniku palnika,
  • bez mieszania gazu i powietrza w palniku,
  • z częściowym mieszaniem gazu i powietrza w mieszalniku palnika.
  • wykonania nowej instalacji gazowej,
  • jej przebudowy lub remontu,
  • wyłączenia jej z użytku na okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Rury ochronne na gazociągach służą do zabezpieczenia gazociągu przed naciskami przenoszonymi z powierzchni terenu.

Napełnianie i używanie butli z gazem płynnym jest niedopuszczalne jeżeli:

  • mają przekroczony termin, badania okresowego,
  • brak tabliczki znamionowej,
  • mają nieszczelny lub uszkodzony zawór,
  • mają uszkodzoną powierzchnię (rysy, pęknięcia),
  • nie są pomalowane na kolor niebieski.

Dyrektywa ATEX 2014/34/UE dotyczy częsci składowych, które mają podstawowe znaczenie dla bezpiecznego funkcjonowania sprzętu i systemów ochronnych, ale które nie posiadają samodzielnych funkcji. Dyrektywa dotyczy również urządzeń ulokowanych poza atmosferą potencjalnego wybuchu, jednakże których obecność ma bezpośredni wpływ na sprzęt ochronny używany w takiej atmosferze. Z zakresu stosowania dyrektywy są wyłączone:

  • aparatura medyczna,
  • przeznaczona do stosowania w środowisku medycznym,
  • urządzenia i systemy ochronne przeznaczone do specjalistycznego stosowania w obecności materiałów wybuchowych lub niestałych substancji chemicznych,
  • sprzętu ochrony osobistej,
  • statków pełnomorskich i morskich jednostek pływających,
  • sprzętu przeznaczonego tylko do celów wojskowych
  • większości środków transportu.